طیبه اسدآبادی - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته حقوق عمومی، دانشگاه قم
محمدعلی دارابی - تحصیلات حوزوی سطح یک، حوزه علمیه حضرت قایم (عج)

مشروعیت از مهمترین مسایل حکومت است که همه ی نظامهای سیاسی به آن نیاز دارند و نظام جمهوریاسلامی ایران از آن مستثنی نیست. در نظام های دموکراتیک مبتنی بر قانون اساسی، مشروعیت مبتنی بر عرف عامه و اراده ی عمومی است و اعطای مشروعیت از سوی مردم به حکومت، آزادی عمل مردم را در چارچوب نوعمشروعیت موردنظر محدود و مشروط به قانون اساسی میکند، زیرا در چارچوب قانون اساسی است که تکلیفمشروعیت و حاکمیت مشخص میشود. نظامهای سیاسی مذکور از راه های گوناگون سعی می کنند که حکومتو حاکمیت خود را برای مردم، مشروع جلوه دهند. با توجه به اصول مندرج در قانون اساسی جمهوری اسلامیایران، مقوله ی مشروعیت حکومت بر اساس معیارهای دینی و عقلانی مشخص می شود و در نهایت، فعلیتمشروعیت حکومت به رضایت و مقبولیت مردمی بستگی دارد.سوال مدنظر این است که رابطه ی مشروعیت سیاسی با دموکراسی در یک نظام دموکراتیک چگونهاست نوشتار پیشرو با رویکرد توصیفی تحلیلی درصدد واکاوی مفهوم مشروعیت و رابطه ی آن با دموکراسیمدرن در نظام دموکراتیک مبتنی بر قانون اساسی و نیز بررسی مشروعیت در نظام جمهوری اسلامی ایران است.پژوهش حاضر حاکی از آن است که دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی با مفهوم مشروعیت، چه در نظام های غربیو چه در نظام حقوقی ایران که مشروعیت آن مبتنی بر مبانی الهی مردمی است، نسبت و رابطه ی مستقیم دارد.

مشروعیت، دموکراسی، قدرت، قانون اساسی، جمهوری اسلامی ایران