کثرت گرایی حقوقی در الهیات مسیحی و تاثیر آن بر آغاز شکل گیری حقوق مدرن

وحدت گرایی در مبنای اعتبار قواعد در نظام حقوق دینی، بدین معنا که تنها اراده الهی، مبنا ومنشا التزام آوری قواعد حقوقی باشد، نظام حقوق دینی را از واقع گرایی یا عقلانی تجربی وهمینطور از گزاره های برآمده از عقلانیت متافیزیکی انسان گرایانه و به طور کلی از مبناها ومنشاهای رقیب، مصون نگه می دارد. در این صورت، عقلانیت فطری، اراده دولت و عرف نقشیجز منبع قاعده حقوقی نخواهند داشت. کثرت گرایی حقوقی به معنای پذیرش چند مبنا،به عنوان منشا التزام آوری قاعده حقوقی است. در اندیشه حقوق مسیحی با تحول ازوحدت گرایی به کثرت گرایی مواجه ایم و به نظر می رسد همین تحول، زمینه عبور حقوق دینیمسیحی به حقوق مدرن، یعنی حقوق مبتنی بر عقل خودبنیاد را فراهم کرده است. ارتقایجایگاه اندیشه حقوق طبیعی یا همان عقلانیت فطری و ارتقای جایگاه دولت، از منبع قاعدهحقوقی به مبنا و منشا التزام آوری قاعده حقوقی و به عنوان نمادهای همان عقل خودبنیاد،زمینه ساز این تحول بوده است.

Keywords:

تحقق گرایی دولتی , حقوق مسیحی , حقوق مدرن , حقوق طبیعی , کثرت گرایی حقوقی