نسبت میان شرط مارتنس و حقوق بشر در نظم حقوقی بین المللی جدید

ساختار و مبانی نظام حقوقی بین الملل امروز اغلب مبتنی بر آرا و اندیشه های مکاتب پوزیتیویستی است و به همین سبب نیز حاکمیت دولت ها محور اصلی ساخت قواعد حقوق بین الملل تلقی می شود، اما نباید از یاد برد که موجودیت و اعتبار حقوق بشری که اکنون به کرات از آن سخن می گوییم، مدیون ساخت و اراده دولت ها نیست. حقوق بشر امروز روایتی تازه از همان حقوق طبیعی دیروز است. علاوه بر این، نفوذ بیش از پیش اصول و مبانی حقوق طبیعی بر پیکره نظام حقوق بین الملل معاصر آن هنگام تجلی بارزتری یافت که نظام سنتی قاعده سازی موجود دیگر نمی توانست در تمام زمینه ها- به طور مشخص حوزه حقوق بشر- پاسخگوی اقتضایات و ضرورت های جامعه بین المللی باشد. از این رو اعلامیه شرط مارتنس به تصویب دولت ها رسید. بدین ترتیب در حال حاضر شاهد تحولی نوین در عرصظ ساخت و پرداخت مهمترین منابع حقوق بین الملل بشریم؛ تحولی در راستای پاسخ به نیازهای روز؛ تحولی که تجلی پیوند شرط مارتنس با حقوق بشر در نظم حقوقی جدید است.

Keywords:

حقوق طبیعی , حقوق عرفی , شرط مارتنس , منابع حقوق بین الملل