جواد طاهرپور - استادیار اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی،
تیمور محمدی - دانشیار اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی،
رضا فردی - دانشجوی ارشد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی،

دبیات اقتصادی از ابعاد مختلفی توسعه مالی را مورد موشکافی قرار داده است؛ در این راستا، آنچه در خصوص نظام های مالی بانک محور اهمیت می یابد، توزیع تسهیلات اعطایی بین بخشهای اقتصادی است. در واقع در بازارهای غیررقابتی با ویژگی اطلاعات ناقص و ناکامل هر نوع توزیع تسهیلات که برمبنای حداکثرسازی سود بانک ها صورت می گیرد لزوما به حداکثرساز ی منافع جمعی منجر نمی شود و می تواند تبعات منفی برا ی کلیت جامعه داشته باشد. با توجه به ا ین موضوع، مقاله حاضر به دنبال بررسی نقش توزیع تسهیلات بانکی بین بخش های اقتصادی بر رشد اقتصادی در ایران است. برای این منظور، با استفاده از داده های سری زمان 1363-1394 و روش خودهمبسته با وقفه توزیعیARDL بهره جسته است. نتا یج نشان می دهد ضر یب لگار یتم شاخص توسعه مالی نسبت مانده تسهیلات کل به تولید ناخالص داخلی در کوتا ه مدت و بلندمدت مثبت و معنادار حاصل شده است که نشانگر نقش مثبت توسعه مال ی در رشد اقتصاد ی است. در طرف مقابل ضریب لگاریتم شاخص نسبت مانده تسهیلات تولیدی به غیرتولیدی نیز در کوتاه مدت و بلندمدت مثبت و معنادار حاصل شد ه است که نشا ندهنده اثر مثبت تسهیلات تولیدی است. به بیان دیگر، افزایش تسهیلات بانکی نسبت به GDP اثر مثبت روی رشد اقتصادی دارد،اما هرچه گرایش این تسهیلات به سمت تسهیلات تولیدی باشد، رشد اقتصادی بیشتر تحت تاثیر مثبت قرار خواهد گرفت.

توسعه مالی، مانده تسهیلات بانکی، بخشهای اقتصاد ی، رشد ( ARDL) اقتصادی، الگوی خودهمبسته با وقفه توزیعی