بررسی تاثیر وزن سازه بر عملکرد اتصالات تیر به ستون پیش ساخته ی بتنی مقاوم در برابر زلزله با استفاده از تحلیل غیر خطی اجزا محدود

بررسی عملکرد سازه‌های پیش ساخته بتنی پس از وقوع زلزله ها نشان می‌دهد که در این سازه ها اتصالات نقش مهمی در حفظ پایداری سازه و قابلیت بهره برداری مجدد از آن را بر عهده دارند. در این مقاله رفتار یک اتصال میانی تیر به ستون پیش ساخته بتنی واقع در خطر لرزه خیزی زیاد با مقیاس 3/1 نسبت به نمونه ی واقعی، تحت اثر یک بار محوری ثابت در بالای ستون و یک بارگذاری رفت و برگشتی، که در موسسه‌ی ملی استانداردها و تکنولوژی (NIST) آزمایش شده است، با استفاده از نرم افزار ABAQUS و به روش اجزای محدود مدل سازی شده است. پس از اطمینان از صحت عملکرد نرم افزار اثر کاهش وزن سازه که در مدل سازی به صورت تغییرات در بار محوری وارد شده بر انتهای ستون اعمال می‌شود و افزایش مقاومت فشاری بتن در اتصال‌های با بار محوری زیاد، در عملکرد نهایی سازه بررسی شده است. اولین بار محوری وارد شده بر ستون برابر بوده که مساحت مقطع ستون و مقاومت فشاری بتن بوده و بار جانبی وارد شده بر اتصال معادل با 75درصد مقدار لنگر نهایی محاسبه شده در تیر می‌باشد. افزایش بار محوری باعث افزایش مقاومت اولیه اتصال و کاهش سختی، شکل پذیری ، میزان جذب انرژی و مقاومت نهایی آن شده و احتمال ایجاد گسیختگی‌های ترد و برشی را در اتصال افزایش می دهد.

Keywords:

اتصال بتن آرمه , پیش ساخته , بارگذاری جانبی , تحلیل غیر خطی , روش اجزای محدود