آرش رضایی - دانشجوی کارشناس ارشد مهندسی عمران-مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه پیام نور مرکز کرج
علی نجفی - دکتری مهندسی عمران-مهندسی و مدیریت ساخت، مدرس دانشگاه پیام نور مرکز کرج

توسعه پایدار فرایندی برای بدست آوردن پایداری در هر فعالیتی که نیاز به منابع و جایگزینی سریع و یکپارچه آن وجود دارد، می باشد و در کنار رشد اقتصادی و توسعه بشری در یک جامعه یا یک اقتصاد توسعه یافته، سعی در تحصیل توسعه مستمر، ورای توسعه اقتصادی دارد. توسعه پایدار، مفهوم جدیدی است که پس از انقلاب صنعتی و معضلات ایجاد شده در رابطه با صنعتی شدن شهرها و توسعه تکنولوژیک شهرها، و از طریق پیوند بین ابعاد مختلف توسعه (اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی) و توجه خاص به ملاحظات اکولوژیکی، شکل گرفته است. این نوع توسعه در واقع روشی است که با رفاه مردم رابطه ای مستقیم دارد از این رو تمامی ابعاد و جوانب زندگی از نظر اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، کالبدی و ... را در بر می گیرد و از آنجایی که همه این ابعاد به طور طبیعی به یکدیگر وابسته می باشند و بر یکدیگر تاثیر می گذارند، ابتدا نیازمند شناخت و سپس اتخاذ چارچوب های دقیق برنامه ریزی شده و طراحی شده ای است که به مدد آن هماهنگی و تعادل، بالاترین سطح پایداری حاصل شود. از طرفی، صنعت ساخت و ساز، به عنوان یکی از بزرگ ترین و مهم ترین صنایع به ارایه زیرساخت هایی برای بهبود شرایط مردم می پردازد ولی در عین حال یکی از بزرگترین آلوده کنندگان محیط زیست، نمی تواند تا زمانی که اهداف توسعه پایدار به طور کامل شناخته نشده اند و ابزارهای مناسبی برای رسیدن به آنها تحقق نیافته است منتظر بماند. در این راستا، روند پژوهش مقاله حاضر، از جمع بندی تعاریف آغاز و به اصول، مبانی، اهداف، نظریات و شاخص های(ابعاد) توسعه پایدار در ساخت و ساز و نیز راهکارهایی در این زمینه پرداخته است.

توسعه پایدار، صنعت ساخت و ساز