کامران رحیم اف - استادیار،گروه راه و ترابری دانشگاه پیام نور تهران ایران
آیدا وحیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل ونقل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

این مقاله نشان می دهد که رعایت استانداردهای طراحی و ساخت راه ها الزاما ایمنی ترافیک را تضمین نمی کند. تمرکز بر روی ضعیف ترین جزء این سیستم یعنی انسان می باشد که با توجه به آهنگ سریع رشد موتوریزه شدن جوامع شهری و استرس های روحی و روانی حاصل از آن ریسک بروز تصادفات را افزایش داده است بنابراین لازم است از ابزاری کمکی برای حداقل کردن ریسک تصادفات ناشی از عوامل انسانی بهره جست.این مقاله بیان می کند که ابزار اصلی در این زمینه ممیزی راه می باشد. ممیزی ایمنی راه ابزار مناسبی برای افزایش ایمنی راه های موجود، از طریق گزارش نمودن عملکرد ایمنی و پتانسیل تصادف خیزی انها است. دامنه ممیزی ایمنی شامل گروه های زیر از ویژگی های عملیاتی جاده می شود:پارامترهای هندسی، ویژگی های سطح جاده،فاصله دید ایمن، ترافیک، امکانات جاده،تجهیزات کنترل ترافیک و اطمینان از ایمنی در مسیر جاده. هدف اصلی در این مقاله ارایه و تشریح فرایند ممیزی ایمنی راه و همچنین شیوه های بکارگیری آن در جاده های برون شهری به منظور افزایش ایمنی و پیشگیری از تصادفات جاده ای است. به علاوه به تجارب کشورهای پیشرو در این زمینه و بر مبنای ترکیب فرآیند ممیزی ایمنی راه با طول عمر راه نیز مرور شده است. این تجارب نشان میدهد که چگونه انجام ممیزی ایمنی راه میتواند ریسک بروز تصادفات را کاهش دهد. در این مقاله برای تجزیه و تحلیل های میدانی،اقدام به مطالعه موردی درآزادراه تهران – قم شده است. که نتیجه آن بیانگر آنست که ممیزی ایمنی علاوه بر مزایای مستقیم حاصل از کاهش میزان تصادف، هزینه های تکنولوژیکی راهسازی را کاهش می دهد. ممیزی ترافیک در تمام مراحل احداث راه از برنامه ریزی تا بهره برداری، امکان تعیین و حذف اشتباهات را فراهم می کند و در نتیجه بر پیشگیری از ریسک بروز تصادفات نه تنها بر روی راه های موجود، بلکه در آینده را نیز فراهم می کند

ایمنی ترافیک،تصادف، ممیزی ایمنی راه، ریسک تصادف