ارزیابی توزیع فضایی مراکز گردشگری نسبت به ساختار گسلی شهر سیرجان

رشد بی سابقه صنعت گردشگری، اثرات قابل توجهی بر محیط فیزیکی، هویت فرهنگی و نیز اقتصاد بر جای خواهد گذاشت که کنترل آن ها را نمی توان به شانس و اتفاق واگذار کرد. این مسیله ضرورت توجه به برنامه ریزی و مدیریت جامع جهت، حفاظت از جاذبه های گردشگری را در برابر خطرات طبیعی و انسانی دوچندان می نماید. در این راستا این پژوهش سعی دارد ضمن بررسی ساختار تکتونیکی شهر سیرجان توزیع فضایی کانون های گردشگری نسبت به ساختار گسلی این شهر را ارزیابی و تحلیل نماید. بدین منظور ضمن تهیه نقشه توزیع فضایی گسل های موثر بر محدوده مورد مطالعه و همچنین نقشه پراکندگی کانون های گردشگری، توزیع فضایی این کانون ها نسبت به ساختار تکتونیکی منطقه بررسی گردید نتایج این پژوهش حاکی از آن است که کانون های گردشگری شهر سیرجان در حریم 20 کیلومتری گسل فرعی و حریم 60 کیلومتری گسل اصلی قرار دارند. این امر باعث تهدید بالقوه این جاذبه ها می شود و ازآنجایی که این آثار جنبه تاریخی و باستانی داشته و در بافت مرکزی و سنتی شهر قرار دارند حفاظت از آن ها در برابر خطرات احتمالی نیاز به برنامه ریزی جامع و مقاوم سازی اصولی آن ها دارد

Keywords:

توزیع فضایی , ساختار گسلی , کانونهای گردشگری , سیرجان