محسن توده رنجبر - کارشناس ارشد پژوهشگری علوم اجتماعی
فاطمه عراقی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی

بهبود نوآوری مستمر و فراگیر در سازمان ها، در واقع نوعی کند و کاو منظم برای یافتن شیوه ها و پاسخ های نو به فشارها و تغییر و تحولات محیطی است. از آنجا که در محیط های پیچیده و متحول امروزی دیگر این واکنش های تکراری برای رویارویی با این تغییرات کارامد نمی باشد، لذا باید دایم در جسجوی راه های جدید و نو برای واکنش در محیط برآمد و همراه تاثیرپذیری از این تحولات بر آنها تاثیر نهاد و بدان ها شکل دلخواه را داد. برای آن که بتوان در دنیای متلاطم و متغیر امروز به حیات ادامه داد باید به نوآوری روی آورد. نتایج تحقیق نشان داد که توجه به عوامل انگیزشی کارکنان و نیازهای آنها و توجه به تفاوت های فردی هر یک از کارکنان یکی از مهمترین عواملی است که در بهره وری نیروی انسانی می توان به آن دست یافت و یکی از شرایط مهم و اساسی برای رسیدن به این هدف در هر کاری برانگیختن و ایجاد انگیزه در افرادی است که آن کار را انجام می دهند. عوامل متعددی باعث ایجاد انگیزه کاری پایین در کارکنان سازمان ها می شود و به همین دلیل مدیریت بدنبال راه ها و تکنیک هایی باید باشد که بتواند انگیزه های کارکنان خود را افزایش دهد. این کار با پرداخت های تشویقی، قدردانی کتبی و یا گردش شغلی صورت می گیرد و همچنین ایجاد امنیت شغلی نوعی تشویق است که موجب مشارکت کارمندان در برنامه ها شده و بهره وری مشارکتی کارکنان را افزایش می دهد،کارمند پیمانی که نمی داند پایان سال تمدید خواهد شد یا خیر، نمی تواند فعالیت مشارکتی مثمر ثمری داشته باشد. با توجه به مطالب گفته شده، به طور کلی می توان اذعان داشت که آگاهی مدیران و کارکنان از خلاقیت و نوآوری الزامی است تا بتوانند با زمینه ای از آگاهی های مورد نیاز و نو وارد عرصه کار و فعالیت شوند و در آنجا با آفرینندگی، نقش موثری در تحقق هدف ها و پیشرفت سازمان های خود داشته باشند.

بهره وری، نوآوری، سیستم اداری