بررسی تشکیل میکروامولسیون با استفاده از بیوسورفکتانت

امولسیون ها تعلیق های کلوییدی با حداقل دو مایع غیرقابل امتزاج هستند که دارای سامانه نامتعادلی هستند و به طور خود به خودی تشکیل نمی شوند، و برای پایدار نگه داشتن آنها باید نیرو مصرف کرد. معمولا قطرات فاز پراکنده بزرگتر از یک میکرومتر هستند. بنابرین معمولا ظاهری شیری دارند. برای موارد خاص مطلوب است که از سیستم های میکروامولسیون استفاده شود که دراین سیستم ها اندازه ذرات بسیار ریز هستند(شعاع کمتر از 100 نانومتر). میکروامولسیون ها نسبت به امولسیون ها مزایای زیادی دارند. از ویژگی های سیستم های میکروامولسیون می توان به پایداری بالا، کاهش کشش سطحی، شفافیت محلول و تشکیل خودبخودی و ظرفیت حلالیت بالا اشاره کرد. میکروامولسیون ها به دلیل خواص منحصر به فردی که دارند کاربردهای گسترده ای از جمله افزایش بهره برداری از ذخایر نفتی، صنایع آرایش بهداشتی، دارو رسانی، صنایع غذایی، کشاورزی، شوینده ها، انتقال ترکیبات زیستی لیپوفیلیک مثل ویتامین ها، داروها، انتی اکسیدانها و انتی باکتریال ها و غیره دارند. اجزای تشکیل دهنده میکروامولسیون ها شامل: سورفکتانت، کمک سورفکتانت، فاز آبی و فاز آلی است. تعداد زیادی از سورفکتانت ها هستند که می توانند برای تولید میکروامولسیون استفاده شوند، اما بدلیل سمی بودنشان، در برخی از موارد استفاده از آنها محدودیت وجود دارد. بنابراین در این تحقیق به بررسی تشکیل میکروامولسیون با استفاده از بیوسورفکتانت ها می پردازد.

Keywords:

امولسیون , میکروامولسیون , کشش سطحی , سورفکتانت , بیوسورفکتانت