مقایسه عملکرد گونه هایPistaciaدر پاسخ به غلظت های مختلف نیکل

نیکل از جمله فلزات سنگینی است که مقدار کم آن برای رشد گیاهان ضروری میباشد. از طرفی غلظت های بالای نیکل نیز موجب بروز علایم سمیت در گیاهان میشود. در این تحقیق، پاسخ گونه های مختلف Pistacia vera، P. atlantica و P. khinjuk به غلظت های مختلف نیکل 0 ، 0/1، 0/5، 1 و 1/5 میلی مولار در محلول غذایی پایه تغییر یافته هوگلند بررسی و مقایسه گردید. فاکتورهایی مانند وزن خشک گیاهان و میزان انباشتگی نیکل در بخش های هوایی و ریشه ای گیاهان ارزیابی گردید. نتایج مروبط به تاثیر افزایش غلظت نیکل بر وزن خشک نشان داد که وزن خشک تمامی گیاهان به طور معنیداری با افزایش غلظت نیکل در محیط کشت، کاهش مییابد و علایم سمیت نیکل به وضوح مشاهده میشود. در این بین حساسیت پسته خوراکی یا P. vera به نیکل بیش از دو گونه دیگر بود. با توجه با این که میزان انباشتگی نیکل در بافت های هوایی هر سه گونه بیش از بخش های ریشهای بود، این گیاهان جز گیاهان سد کننده نیکل محسوب میشوند که با به کارگیری مکانیسم اجتناب از جذب نیکل به داخل گیاه و سپس انتقال آن به بخش های هوایی ممانعت میکنند. اما نکته جالب توجه در مورد گونه زراعی پسته خوراکی این بود که میزان انباشتگی نیکل در بخش های هوایی و ریشه ای این گیاه بسیار کمتر از دو گونه وحشی P. atlantica و P. khinjuk بود. بنابراین گونه زراعی P. vera جز سدکنندگان قوی نیکل و یا شاید سایر فلزات سنگین محسوب میشود که با توجه به مصارف خوراکی میوه این گیاه، میتواند بسیار حایز اهمیت باشد.

Keywords:

بنه , خنجوک , انباشتگی , نیکل , وزن خشک