نسیم حسین زاده نصرتی - مدرس گروه مدیریت و حسابداری، موسسه آموزش عالی، سراج، تبریز، ایران
آرزو رضایی - دانشجوی دکترای مدیریت بازرگانی، سازمان مدیریت صنعتی، مشهد، ایران

امروزه محیط کسب و کار به سرعت در حال تغییر است. مدیران و کارکنان به طور یکسان نیازمند یک چشم انداز وسیع ، و آگاهی از روند فرهنگی و تحولات کسب و کار و شکل دادن به آنها هستند. بسیاری از مدیران روی نتایج کسب و کار تمرکز می کنند که بتوانند موقعیت شکستشان را به موفقیت تبدیل کنند. با رشد فوق العاده ای از شرکت های بزرگ در دهه بعد از جنگ جهانی مدیران شرکتها شروع به استفاده از برنامه ریزی استراتژیک برای مدیریت شرکت به طور موثر و تقویت عملکرد خود کردند. برنامه ریزی استراتژیک اغلب برای اشاره به یک فرایند تفکر تحلیلی برنامه ریزی به کار برده می شود. تفکر استراتژیک برای اشاره به یک روند واگرا ، خلاق به کاربرده می شود. تفکر استراتژیک در محیط ناپایدار یک رویکرد بی نظیر است. این شیوه تفکر ، چشم انداز هایی متمایز از رقبا به همراه دارد.برنامه ریزی استراتژیک به محیطی باثبات و پایدار نیاز دارد. از اینرو این پژوهش قصد دارد تا برنامه ریزی استراتژیک را بعنوان مانعی در برابر تفکر استراتژیک مورد بررسی قرار دهد.

برنامه ریزی استراتژیک، تفکر استراتژیک، سازمان