سمیه شیرزادی - استادیار گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
اکرم نصری - دانشجوی اقتصاد کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

حفظ امنیت غذایی و پایداری کشاورزی استان مازندران باتوجه به بالابودن پتانسیل منطقه در کشت محصولی آب بر همچون برنج از ضروریات کشاورزی و توسعه پایدار و اشتغالزایی منطقه می باشد. متاسفانه تغییر اقلیم و کمبود بارشها در چند سال اخیر، مشکلاتی را در حفظ منابع و پایداری کشاورزی منطقه موجب شده است. لذا، در مطالعه حاضر با بررسی ضرورت و لزوم توجه به کشاورزی پایدار به شناسایی و رتبه بندی موانع کشاورزی پایدار در استان مازندران با استفاده از روش دلفی و تکمیل پرسشنامه از 20 نفر از متخصصین و کارشناسان کشاورزی بر مبنای طیف لیکرت پرداخته شد. نتایج مطالعه نشان داد عدم حمایت دولت و مشوق های دولتی با میانگین 4/76 مهمترین مانع توسعه و کشاورزی پایدار محسوب می شود و بعد از آن، عامل تنها منبع درآمد کشاورزان و درآمد پایین آن با میانگین 4/53، عدم تخصص کافی کارشناسان کشاورزی در آموزش و مهارت در دستیابی به کشاورزی پایدار با میانگین 4/3 ، ناکارآمدی نیروی کار شاغل در بخش کشاورزی به دلیل نداشتن انگیزه و نااطمینانی به آینده با میانگین 4/15 و آگاهی کم کشاورزان از مفهوم و مزایای کشاورزی پایدار با میانگین 4/02 به ترتیب از جمله مهم ترین مواردی هستند که از دیدگاه متخصصین کشاورزی مانع اصلی توسعه کشاورزی پایدار می باشند. لذا، افزایش ترویج، آموزش و آگاهسازی کشاورزان از اصول پیاده سازی و مزیت های کشاورزی پایدار و ارتقاء دید بلند مدت در کشاورزان در استفاده بی رویه از منابع جهت بقاء کوتاه مدت منافع کشاورزی و حمایت های مناسب تر دولت در ساماندهی به بازار محصولات کشاورزی و ثبت قیمت ها و خرید تضمینی محصولات سازگار با شرایط پایداری کشاورزی می تواند ازجمله راهکارهای مناسبی جهت حفظ کشاورزی منطقه و امنیت غذایی محسوب شود.

پایداری منابع، امنیت غذایی، موانع پایداری کشاورزی