اثر محلول پاشی سیلیکون روی برخی از شاخصهای فیزیولوژیک و بیو شیمیایی ارقام باقلا (Vicia faba L.) تحت تنش خشکی

خشکی یکی از مهمترین عوامل محدودکننده رشد گیاهان در سراسر جهان و شایع ترین تنش محیطی است که عملکرد گیاهان زراعی تقریبا 52 درصد از اراضی جهان را محدود میکند. سیلیسیم دومین عنصر معدنی موجود در پوسته زمین است، بهگونهای که در حدود 52/3 درصد پوسته زمین را تشکیل میدهد. هدف این پژوهش بررسی اثر سیلیکون در افزایش تحمل به شرایط خشکی در دو رقم گیاه باقلا بود. این آزمایش به صورت فاکتوریل در بلوکهای کامل تصادفی در 2 تکرار در اتاقک رشد آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی دانشگاه گرگان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو رقم باقلا 52)، (25، دو سطح سیلیکون 2)،5 میلی مولار) و دو سطح خشکی با دور آبیاری 4) و 8 روزه) بود. خشکی سبب کاهش رشد در دو رقم باقلا شد که این کاهش در وزنتر و خشک ریشه و بخش هوایی دیده شد. سیلیکون اثرات خشکی را در کاهش رشد گیاه باقلا تا حدودی تخفیف داد. همچنین خشکی سبب کاهش میزان کلروفیل، افزایش فعالیت گایاکول پراکسیداز محلول شد در مقابل تغذیه سیلیکون میزان کلروفیل گیاهان تحت تنش خشکی را زیاد کرد و همچنین افزایش فعالیت گایاکول پراکسیداز محلول تحت تنش خشکی با استفاده از سیلیکون تشدید شد. این نتایج نشان داد که کاربرد سیلیکون میتواند اثرات خشکی در گیاه باقلا را کاهش دهد.

Keywords:

سیلیکون , تنش , خشکی , باقلا