سحر خدادی - کارشناس ارشد محیط زیست، شرکت بازرسی مهندسی و صنعتی ایران
مرتضی جلالی - کارشناس ارشد مهندسی شیمی گرایش HSE، شرکت بازرسی مهندسی و صنعتی ایران
مهرداد جهانی - کارشناس ارشد مهندسی شیمی گرایش HSE، شرکت بازرسی مهندسی و صنعتی ایران
محمد سلیمانی - کارشناسی ارشد مهندسی نفت، پژوهشگاه صنعتی نفت تهران

آلودگی های زیست محیط، به ویژه آلودگی دریاها از مسایل تهدید کننده زندگی بشر و سایر جانوران است. فعالیت های انسان موجب شده تا مقادیر قابل توجهی آلاینده های ناشی از منابع مختلف در محیط زیست دریایی پراکنده گردد که در نهایت زیان های جبران ناپذیری را بر حیات دریایی وارد سازد. مدیریت پسماند در کشورهای در حال توسعه علاوه بر نقش موثر در چرخه اقتصادی، به عنوان یکی از شاخص های مهم توسعه، در سطح کلان مطرح است. هر صنعتی با توجه به مواد مصرفی، محصولات تولیدی، تکنولوژی بکار گرفته شده و سطح آموزش و فرهنگی پرسنل، مقادیر قابل توجهی پسماند تولید می کند که کاهش یا کنترل آنها براساس موازین بسیار مهم است. لذا نگرش مدیریت کلان به نحوه استقرار سیستم مدیریت پسماند می تواند از بروز مشکلات جدی ناشی از دفع غیر اصولی این مواد جلوگیری به عمل آورد. در این مقاله سعی بر آن است ابتدا با مفهوم آلودگی محیط زیست دریایی و منابع آلوده کننده، همچنین حقوق و قوانین ناظر بر جلوگیری از آلودگی دریاها آشنا شده و سپس با شناختی دقیق از پسماند، منابع تولید و مشکلات آن، راهکاری مناسب به منظور سیستم مدیریت یکپارچه پسماند در محیط زیست دریایی ارایه گردد. می توان با طراحی و اجرای برنامه ای مدون جهت جمع آوری و طبقه بندی تجارب ملی و بین المللی، شناسایی کمیت و کیفیت پسماندها در محیط زیست دریایی، طبقه بندی و کدگذاری، تدوین برنامه جامع، تعیین و تکلیف براساس اولویت های فنی و مهندسی و در نهایت پایش و بازرسی سیستم اجرا شده، به مدیریت یکپارچه پسماند دست یافت.

مدیریت یکپارچه پسماند، محیط زیست دریایی، آلودگی دریایی، آلاینده