مریم خدادادی - کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط- دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
محمدتقی صمدی - استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط،دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشک
علیرضا رحمانی - دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی
رامین ملکی - دکترای شیمی تجزیه- عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی آذربایجان غربی

آلودگی منابع آب بوسیله سموم آفت کشیکی از معضلات زیست محیطی محسوب می گردد که به لحاظ توسعه کشاورزی و تنوع آفات گیاهی، استفاده از سموم مذکور گسترش روزافزونی یافته است. استان همدان به لحاظ وجود زمینه های لازم در زمینه کشاورزی رشد قابل توجهی داشته است و شهرستان همدان از لحاظ سطح زیر کشت و محصولات جالیزی رتبه اول را در استان دارا می باشد . به همین لحاظ مصرف سموم آفت کش در این استان بالا بوده و میتواند تهدید جدی برای منابع تأمین آب شرب شهر همدان محسوب گردد. روشهای بررسی :در این تحقیق 126 نمونه آب از 7 ایستگاه تأمین آب آشامیدنی سطحی و زیرزمینی شهر همدان در طی 12 ماه در سال 1386 جمع آوری و جهت سنجش باقیمانده سموم ارگانوفسفره (دیازینون و کلرپیریفوس) و کارباماته (کارباریل) با استفاده از دو روش استخراج فاز جامد و استخراج فاز مایع آماده سازی و بوسیله دستگاههای GC/MS وHPLC مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج نهایی مشخص نمود که بیشترین غلظت سم کارباریل و کلرپیریفوس در فصل بهار و خرداد ماه به ترتیب 85.3ppb و 1.8ppb بوده است .در مورد سم دیازینون مربوط به فصل پاییز و مهرماه به میزان 36.5ppb بوده است . حداقل غلظت سموم مورد مطالعه مربوط به فصل زمستان بوده است . بر اساس آزمون آماری آنالیز واریانس دو طرفه Two-Way ANOWA بین باقیمانده سموم مورد مطالعه در نمونه های برداشت شده در فصول مختلف اختلاف آماری معنی داری وجود داشت .( p<0.05) لذا در صورت عدم کنترل مصرف سموم ، این آلاینده های مقاوم ، تهدید جدی برای سلامت مصرف کنندگان خواهند بود

آفت کشهای ارگانوفسفره، آفت کشهای کاربامات، منابع تأمین آب شرب، همدان