اثربخشی آموزش مهارت های زندگی پس از طلاق بر سازگاری اجتماعی بانوان مطلقه شاهین شهر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی پس از طلاق بر سازگاری اجتماعی بانوان مطلقه شاهین شهر بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه رجوع کننده به دادگاه در شهر شاهین شهر بودند. از آنجایی که مطالعه کل جامعه آماری مستلزم صرف هزینه و و قت زیاد می باشد لذا از بین افراد جامعه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، به این صورت که ابتدا نواحی مشخص شدند و بعد از آن مراکز مشاوره مشخص شدند و از بین مراکز مشاوره تعداد 30 نفر انتخاب شدند که به صورت تصادفی تعداد پانزده نفر در گروه کنترل و پانزده نفر در گروه مداخله گمارده شدند. برای گروه آزمایش، مداخلات مربوط به آموزش مهارت های زندگی پس از طلاق ارایه شد درحالیکه به گروه کنترل آموزشی ارایه نگردید. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (1961)، بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS-22 با روش تحلیل کوواریانس انجام پذیرفت. نتایج تحقیق نشان داد آموزش مهارت های زندگی پس از طلاق بر سازگاری اجتماعی زنان مطلقه موثر می باشد، همچنین دیگر نتایج پژوهش حاضر نشان داد آموزش مهارت های زندگی پس از طلاق بر همه مولفه های سازگاری اجتماعی سازگاری در خانه، سازگاری تندرستی، سازگاری شغلی، سازگاری عاطفی و سازگاری اجتماعی موثر می باشد.

Keywords:

آموزش مهارت های زندگی پس از طلاق , سازگاری , سازگاری اجتماعی