اثر بخشی خانواده درمانی سیستمی بر طرحواره های ناسازگار و سبک های دفاعی در زوج های متاهل معتاد

پژوهش حاضر به اثر بخشی خانواده درمانی سیستمی بر طرحواره های ناسازگار و سبک های دفاعی در زوج های متاهل معتاد می پردازد. بدین ترتیب از زوج های معتاد مراجعه کننده به مراکز درمان سوء مصرف مواد شدند، 30 زوج انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه که هر گروه شامل 15 زوج بود قرار گرفتند. گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. در تحقیق حاضر جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. شاخص های آماری مورد استفاده عبارتند از: جداول فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد همچنین به منظور پاسخگویی به سوالات و فرضیه های پژوهش از روش های آماری استنباطی مانند آزمون T برای مقایسه به معناداری میانگین تفاوت های گروه های مستقل استفاده شده است. نتایج حاصل از این بود که تفاوت مرات گروه خانواده درمانی سیستمی در مقایسه با گروه گواه در بهبود طرح واره ها و کاهش سبک های دفاعی مراجعان مصرف کننده معنادار است. بدین ترتیب خانواده درمانی سیستمی برای کاهش باورهای غیرمنطقی، طرحواره های ناسازگار و سبک های دفاعی مصرف کنندگان مواد موثر است.

Keywords:

خانواده درمانی سیستمی , طرحواره های ناسازگار اولیه , سبک های دفاعی , زوج های معتاد