اهمیت آموزش و فرهنگ سازی حقوق مالکیت فکری ( ادبی و هنری ) در ایران

ایرانیان همیشه علاقمند به هنر و ادب بوده و هستند. جامعه جهانی همیشه از این چشمه ذوق و هنر که موهبتی الهی بر این مرز و بوم بوده، نوشیده است؛ تعلق نویسندگان و شعرا و نقاشان و هنرمندان و معماران و صنعتگران بسیار و بی نظیر به این سرزمین که تمام جهان را به شگفت آورده، خود گویای این امر است. با توجه به اینکه یکی از شاخص های توسعه هر کشور به پویایی و امید به زندگی در بین اعضای آن بستگی دارد و با در نظر گرفتن این که پویایی هر جامعه در گرو رشد انگیزه ها و نشاط اعضا می باشد و دیگر اینکه از ملزومات پرورش و رشد این شور و انگیزه گسترش خلق آثار ادبی و هنری است، لزوم آموزش و حمایت و پرورش مالکان آثار فکری ادبی و هنری اهمیت می یابد. در اکثر قوانین مربوط به حقوق مالکیت فکری تصویب شده در ایران به مالکیت های فکری علمی و صنعتی توجه بیشتری مبذول گردیده است؛ مقاله حاضر با بهره مندی از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی در صدد توجه به این موضوع است که حقوق مالکیت های فکری ادبی و هنری در حیطه قانونگذاری و قضایی و اجرایی هم زمان با آموزش آن مدنظر قرار گیرد؛ مسلما که این امر سهم بسزایی در رشد و توسعه کشور خواهد داشت. سوال اصلی اینست که چگونه میتوان حقوق مالکیت فکری ( ادبی و هنری ) را در جامعه آموخت و فرهنگ سازی کرد این مقاله مبادرت به تجزیه و تحلیل قوانین موجود می کند و در آخر میتوان بیان داشت که با تکیه بر آموزش و فرهنگ سازی حقوق مالکیت فکری (ادبی و هنری) در جامعه قطعا شاهد دستاوردهای رشد و توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، مدنی و سیاسی چشمگیری خواهیم شد.

Keywords:

حقوق مالکیت فکری , ادبی و هنری , آموزش و پرورش , فرهنگ سازی , مسیولیت شهروندی