رابطه خود کنترلی و رضایت زناشویی در دانشجویان متاهل

یکی از مهم ترین عوامل موثر بر سلامت روان، ثبات احساسی زوجین و ازدواج موفق، رضایت زناشویی است، که در اصل، مردان و زنان از یکدیگر و از ازدواج خود راضی هستند. هدف از این پژوهش بررسی رابطه رضایت زناشویی و خودکنترلی بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های همبستگی است و جامعه آماری این پژوهش را زنان و مردان دانشجو در پردیس کشاورزی دانشگاه تهران (کرج) در سال 96 تشکیل دادند.200 نفر ( 100 مرد و 100 زن ) از این جامعه به صورت در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه خود کنترلی تانجی برای دستیابی به داده های مورد نیاز استفاده شد. با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون مشخص شد که بین خودکنترلی و تمام زیر مقیاس های رضایت زناشویی رابطه معناداری در سطح 0/01 وجود داشت. همچنین بین خودکنترلی و زیر مقیاس های ( موضوعات شخصیتی، ارتباط زناشویی، حل تعارض، فعالیت های اوقات فراغت، روابط جنسی، ازدواج و فرزندان، اقوام و دوستان و جهت گیری مذهبی ) در مردان و زیر مقیاس های (موضوعات شخصیتی، ارتباط زناشویی، حل تعارض، مدیریت مالی، فعالیت های اوقات فراغت، ازدواج و فرزندان و جهت گیری مذهبی) در زنان رابطه معناداری وجود داشت. با توجه به اهمیت رضایت زناشویی در ساختن بنیادی محکم تر در خانواده، در نظر گرفتن عواملی چون خودکنترلی می تواند حایز اهمیت باشد.

Keywords:

ازدواج , رضایت زناشویی , خودکنترلی , دانشجو