سمیرا هژیر - دانشجوی کارشناسی مرکز شهید رجایی اصفهان، دانشگاه فرهنگیان، اصفهان،

اکثر معلمان و مسیولان مدارس، در طول خدمت آموزشگاهی خود با دانش آموزانی برخورد می کنند که رفتارهایی متفاوت با سایر همکلاسان از خود نشان می دهند. یکی از این رفتارها که نگرانی بزرگترها را برمی انگیزد، مشکل گوشه گیری در دانش آموزان است که در گستره وسیعی جای می گیرد که با سکون، سکوت، غمگینی، درخود فرورفتگی و انزوا همراه است. کودکان گوشه گیر معمولا از داشتن دوست محروم هستند، یا تک دوست بوده و به طور کلی از بودن در کنار همسن های خود لذت نمی برند و به فعالیت های گروه علاقه نشان نمی دهند. روابط اجتماعی این دسته از کودکان در مقایسه با همسالان درعملکردهایشان دچار کمبود و کاستی است و احتمالا حالت هایی از افسردگی را تجربه خواهند کرد و با مشکلات آموزشی مواجه خواهند گردید. هدف از این پژوهش یافتن راهکارهایی برای برطرف کردن گوشه گیری دانش آموزان، تقویت روحیه اعتماد به نفس و شرکت در فعالیت های گروهی است. اطلاعات موردنیاز آن از طریق اسناد، مدارک کتابخانه ای، گزارش های تحقیقی، جستجو در شبکه ی جهانی اینترنت، مشاهدات پژوهشگر و مصاحبه های انجام شده گردآوری شده است. یافته ها در این پژوهش نشان می دهد که عامل های مهم و تاثیرگذاری از جمله؛ میزان توجه کردن، دادن مسیولیت، محبت کردن، مشارکت دادن در امور کلاس درس میتواند مشکل گوشه گیری دانش آموزان را برطرف کند و دانش آموز گوشه گیر را به فردی اجتماعی تبدیل کند.

گوشه گیری، دانش آموزان، دوره ابتدایی