بررسی رابطه هوش هیجانی، نا گویی خلقی و سلامت عمومی با پیشرفت آموزشی و پرورشی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان رشت

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه هوش هیجانی، ناگویی خلقی و سلامت عمومی با پیشرفت آموزشی و پرورشی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان رشت در سال تحصیلی 1397-1396 بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان مقطع متوسطه دوم بودند که از میان آنها 250 نفر به صورت تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های هوش هیجانی شات، نا گویی خلقی بگبی و تیلور و سلامت عمومی GHQ استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان دادند که بین پیشرفت آموزشی و پرورشی با باورهای هوش هیجانی سلامت عمومی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد؛ بین پیشرفت آموزشی و پرورشی با نا گویی خلقی رابطه معکوس معنی داری وجود دارد؛ ضریب همبستگی چند متغیری نشان داد که از بین هوش هیجانی، ناگویی خلقی و سلامت عمومی به عنوان متغیرهای پیش بین، تنها سلامت عمومی و هوش هیجانی به ترتیب پیش بینی کننده برای پیشرفت آموزشی و پرورشی دانش آموزان می باشند.

Keywords:

هوش هیجانی , نا گویی خلقی , سلامت عمومی , پیشرفت آموزشی و پرورشی