محمد فرید پرچین سفلی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

تاریخ زندگی بشر نشان داده است که انسان ها همواره سعی در اجرای عدالت داشته اند ولی به خاطر نسبی بودن مفهوم عدالت سعی و تلاش ها پایان ناپذیر است و در بدو امر قایل به تفسیر قانون نبوده اند ولی به مرور زمان این موضوع کاملا ثابت شده است که قانون در زمان تصویب کلی بوده و قانونگذار همه چیز را نمی تواند پیش بینی کند و در صورت سکوت و نقص و کهنگی قانون بایستی تفسیر صورت گیرد. تحولات زیادی طی ادوار گذشته در خصوص لزوم تفسیر و مراجع تفسیر صورت گرفته است و در یک برهه زمانی قانونگذار را مفسر قانون تصویب شده دانسته اند و در این خصوص روش های گوناگونی هم داشته اند و برای قضات جایگاهی برای تفسیر قایل نبودند و قاضی را دهان قانونگذار می دانسته اند ولی اخیرا نیز قاضی را مسیول تفسیر قانون دانسته اند بنابراین به دلیل مجرد و نسبی بودن مفهوم عدالت و برخورد اجرای آن با نظم ، قواعد حقوق گاه از عدالت فاصله می گیرند هرچند گرایش به سوی آن را به عنوان آرمانی مطلوب همیشه حفظ می کنند ولی در مواردی مصلحت اندیشی های تنگ نظرانه خود از بزرگترین موانع عدالت می گردد در این مقاله سعی شده است ضرورت تفسیر و تاثیر عدالت در تفسیر قانون با توجه به انواع تفسیرها و همچنین مراجع صالح برای تفسیر مورد بررسی قرار گیرد آنچه مهم است رعایت عدالت در تفسیر قانون است به نظر می رسد باید مفسر عادلی داشته باشیم تا بتوانیم عدالت را در تفسیر قانون به صورت مثبت، موثر بدانیم.

قانون، عدالت، تفسیر قضایی، تفسیر قانونی