حدود مسیولیت سازمان نیروهای مسلح در قبال صدمات و خسارات وارد شده به پرسنل

گستردگی فعالیت های سازمان نیروهای مسلح از یک سو و میزان بالای اختیارات و قدرت آن در امر و نهی به پرسنل و کارکنان از سوی دیگر، باعث شده است که همواره احتمال ایراد خسارت و بروز ضرر نسبت به کارکنان این سازمان وجود داشته باشد. تحقیق حاضر به منظور شناسایی ابعاد مختلف مسیولیت سازمان نیروهای مسلح در قبال خسارات وارد شده به پرسنل آن انجام شده است. این تحقیق با استفاده از روش توصیفی تحلیلی با کاوش و جستجو در منابع کتابخانه ای انجام شده و در آن با بررسی نظریات گوناگون در باب مبانی و آثار این مسیولیت، این نتایج به دست آمده است که در حقوق ایران نظریه مسیولیت غیرمستقیم سازمان نیروهای مسلح به عنوان یک نظریه مبتنی بر احراز تقصیر، می تواند مبنای مسیولیت مدنی سازمان نیروهای مسلح در قبال صدمات و خسارات وارده به پرسنل آن قرار گیرد. زیرا مقررات قانونی فعلی به ویژه ماده 12 قانون مسیولیت مدنی که در آن برای مسیولیت ادارات دولتی، نوعی تفکیک میان خطای اداری و خطای شخصی مطرح شده است، سازگاری بیشتری دارد. همچنین مشخص شد که در وضعیت فعلی، مرجع صالح برای رسیدگی به دعاوی مسیولیت مدنی علیه سازمان نیروهای مسلح در حقوق ایران، دیوان عدالت اداری و دادگاه های عمومی به صورت توامان می باشند.

Keywords:

مسیولیت مدنی , سازمان نیروهای مسلح , پرسنل نیروهای مسلح , ورود صدمه و خسارت , جبران خسارت