میلاد قاسمی
سجاد زارع

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین شنا همراه با مصرف عصاره شیرین بیان بر شاخصهای قندی موشهای صحرایی نر مبتلا به دیابت بود. به همین منظور 48 راس موش بصورت تصادفی از بین موشهای نژاد اسپیراگودوالی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. فرآیند دیابتی شدن موش های صحرایی (نمونه آماری) یک هفته ای پس از سازگاری با محیط آزمایشگاه آغاز شد. شروع مداخلات تجربی شامل برنامه تمرینی و مصرف عصاره شیرین بیان، یک هفته پس از القای دیابت و نگهداری موشهای صحرایی صورت گرفت. موشهای صحرایی به طور تصادفی به چهار گروه 12 راسی شامل -1کنترل، -2تمرین شنا، -3مصرف عصاره شیرین بیان با دوز 100 میلی گرم بر کیلو گرم و -4تمرین شنا همراه با مصرف عصاره شیرین بیان تقسیم شدند. موشهای صحرایی به مدت چهار هفته، سه روز در هفته و هر روز به مدت 30 دقیقه تمرین داده شدند. جهت آزمون یافته های تحقیق از آزمون تحلیل واریانس یک راه ه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد .(α ≥ 0/05) این مطالعه نشان داد که: تفاوت معنیداری در سطوح گلوکز ناشتا، انسولین، مقاومت به انسولین، گروه های تحقیق وجود دارد و همچنین تمرین شنا همراه با مصرف شیرین بیان (p0/001) اثر معنیداری بر کاهش گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین موشهای صحرایی مبتلا به دیابت دارد، همچنین تمرین شنا همراه با مصرف عصاره شیرین بیان در مقایسه با تمرین شنا اثر بیشتری بر کاهش گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین موشهای صحرایی مبتلا به دیابت دارد.

تمرین شنا، عصاره شیرین بیان، گلوکز ناشتا، انسولین، مقاومت به انسولین