تاثیر تمرین ویبریشن بر سطوح سرمی مالون دی آلدیید (MDA) دختران فعال بدنبال یک وهله فعالیت مقاومتی اکسنتریک

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرین ویبریشن بر مالون دی آلدیید (MDA) بدنبال یک وهله فعالیت مقاومتی برونگرا در دختران فعال بود. 16 زن 20 تا 30 ساله ه طور تصادفی در دو گروه کنترل و ویبریشن قرار گرفتند. آزمودنیهای دو گروه در جلسه آزمون اصلی که شامل یک وهله فعالیت مقاومتی با دستگاه پشت پا (چهار ست فعالیت برونگرا با 5 تکرار در هر ست با 100 تا %120 1RM و استراحت بین هر ست 4 دقیقه) شرکت کردند. قبل و بعد از فعالیت گروه ویبریشن مداخله ویبریش بر روی سکوی ارتعاش را با فرکانس 50 هرتز به مدت 1 دقیقه دریافت کردند. قبل از مکملگیری، قبل از فعالیت، 24 ساعت، 48 ساعت و 72 ساعت بعد از فعالیت نمونه گیری خون استراحتی انجام شد. سطوح MDA بعد از فعالیت به طور معنادار افزایش یافتند، که البته این افزایش در گروه ویبریشن به طور معنادار کمتر بود .(P<0.05) لذا ویبریشن تاثیر مطلوبی بر کاهش فشار اکسیداتیو بعد از ورزش دارد.

Keywords:

کوفتگی عضلانی تاخیری , مالون دی آلدیید , ویبریشن , فشار اکسیداتیو