داریوش یزدی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
محمد سجادیان - عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر دو نوع ریکاوری ماساژ و دویدن در آب اینترلوکین(IL-6) 6 بازیکنان فوتبال بدنبال یک فعالیت شبیه سازی شده فوتبال بود. 14 فوتبالیست مرد رده سنی امید شهرستان اهواز، به صورت هدفمند در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ریکاوری1 (ماساژ) و ریکاوری2 (دویدن در آب) (هر گروه 7 نفر) قرار گرفتند. همه آزمودنیها در یک جلسه فعالیت بدنی شبیه سازی شده فوتبال شرکت کردند. ریکاوری در آب شامل راه رفتن یا دویدن در آب با درجه دمای 26 تا 28 درجه سانتی گراد به مدت 10 تا 15 دقیقه بود و ماساژ نیز شامل ماساژ عضلات بزرگ به مدت 30 تا 45 دقیقه بود. سطوح سرمی IL-6 تغییر معناداری را نشان ندادند و تفاوت معناداری نیز بین دو گروه وجود نداشت .(P> 0.05) احتمالا ریکاوری در آب یا به صورت ماساژ منجر به تغییر IL-6 در فوتبالیستهای رده سنی امید بعد از یک وهله فعالیت شبیه سازی شده فوتبال نمیشود.

ریکاوری در آب، کوفتگی عضلانی تاخیری، ماساژ، فوتبال، التهاب