داربست های تزریقی:آماده سازی و کاربرد در مهندسی بافت

مهندسی بافت، روشی امیدبخش و نوین برای ترمیم وبازسازی بافت های آسیب دیده می باشد همانطور که می دانیم، مهندسی بافت سه اصل اساسی دارد: سلول، داربست و فاکتور رشد. استراتژی عمومی مهندسی بافت، قراردادن سلول برروی داربستی است که به منظور افزایش عملکرد سلول و تشکیل بافت جدید طراحی می گردد.در میان داربست های گوناگون برای کاربردهای مهندسی بافت، هیدروژل های تزریقی به دلیل دارابودن مقادیر زیادی آب، شباهت به ماتریس خارج سلولی طبیعی، ساختار متخلخل برای تمایز و کاشت سلولی، خواص تهاجمی حداقل، سادگی تهیه وتوانایی سازگاری مطلوب با عیوب غیر طبیعی، پتانسیل زیادی برای کاربرد در مهندسی بافت و پزشکی ترمیمی را دارا می باشند. اگرچه تاکنون مواد طبیعی و سنتزی مختلفی برای ساخت داربست های گوناگون استفاده شده است، با این حال هنوز محدودیت هایی در زمینه مختلف از جمله زیست سازگاری، چسبندگی سلولی و سرعت تخریب زیستی وجود دارد. برای کاربردهای ترمیم بافت، ضروری است که چنین داربست هایی خواص مکانیکی، تخلخل و قطرمنفذ دار، برای تشکیل بافت جدید دارا باشند.درمقاله مروری حاضر، ابتدا راجع به مواد مورد نیاز برای تشکیل داربست های تزریقی، شامل بیومواد طبیعی وسنتزی پرداخته شده، سپس، راجع به مکانیسم های تشکیل داربستهای تزریقی، بحث شده، به علاوه به خلاصه ای از کاربرد های داربست های تزریقی برای ترمیم و بازسازی بافتهای استخوان و غضروف پرداخته شده است.

Keywords:

داربست های تزریقی , هیدروژل , زیست تخریب پذیر , مهندسی بافت