حشمت اله حبیبی - کارشناس ارشد تحقیقات آموزشی ، گروه علوم تربیتی، دانشگاه شهید چمران ، اهواز،
عبداله پارسا - دانشیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه شهید چمران ، اهواز
سیدعباس رضوی - استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه شهید چمران ، اهواز

این پژوهش یک مطالعه آزمایشی است و هدف از انجام آن، مقایسه ی تاثیر روش های معلم- محور و بازی- محور (رایانه ای، فعال فیزیکی و ترکیبی) آموزش ریاضی بر انگیزه و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان پایه ی هفتم بوده است. جامعه ی آماری تحقیق را، دانش آموزان پسر پایه هفتم شهر ایذه در سال تحصیلی 1393 – 94 بود. نمونه تحقیق شامل چهار کلاس بوده، که به روش تصادفی خوشه ای انتخاب، و به سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند. روش تحقیق آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون-پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل استفاده گردید. ابزارهای سنجش این تحقیق شامل، الف: پرسشنامه ی انگیزه ی پیشرفت تحصیلی هارتر، ب: آزمون پیشرفت تحصیلی ریاضی محقق ساخته بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و در بخش استنباطی از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره، و آزمون تعقیبی شفه استفاده گردید. نتایج حاصل نشان داد: – 1 دانش آموزان آموزش دیده با روش های بازی محور در مقایسه با روش معلم محور از پیشرفت تحصیلی بالاتری در ریاضی برخوردار بودند . – 2 دانش آموزان آموزش دیده با روش های بازی محور (به جز بازی ترکیبی)، در مقایسه با روش معلم محور از انگیزه ی تحصیلی بالاتری در ریاضی برخوردار بودند.

روش تدریس بازی - محور، روش تدریس معلم – محور، انگیزه تحصیلی، پیشرفت تحصیلی ریاضی