بهار وایزی - گروه حقوق واحد تهران-دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز-ایران

حق بر سلامت به عنوان یک حق ذاتی به این معناست که هر کس حق داردتا به بالاترین استاندارد سلامت فیزیکی و روانی دست یابی داشته باشد و این حق تمام خدمات پزشکی ,بهداشت عمومی ,غذای کافی ,مسکن مناسب ,محیط کار سالم و محیط زیست تمیز را در بر می گیرد .وجود ابعاد مختلف برای سلامتی ,حوزه های گوناگون مرتبط با سلامتی و عوامل متنوعتاثیر گذار بر آن موجب دشواری تعریف حق مزبور شده است لذا دولتها برای تامین امکان یک زندگی سالم ملزم به انجام اقدامات در حوزه وسیعی می باشند در این تحقیق هدف ما بیشتر بررسی حق بیمار بر سلامتی و حقوق عمومی و خصوصی که بیمار دارد می باشد از طرف دیگر به بررسی حق پزشک و حق حاکمیت نیز پرداخته می شود و ضمن بررسی قوانین و مقرراتی که این حق را به رسمیت شناخته اندبه بیان مفهوم و جایگاه این حق بر سلامت در نظام حقوقی ایران پرداخته ایم و بررسی معیار ها و مبانی افتراق جرایم و تخلفات مربوط به حوزه سلامت (بهداشت ,درمان و دارو).

حق سلامت,نظام حقوقی ایران,جرایم پزشکی ,تخلفات پزشکی ,حق ذاتی