محمدرضا مهربان پور - استادیار پردیس فارابی دانشگاه تهران (مدیر گروه حسابداری دانشکده مدیریت و حسابداری پردیس)
مینا بخشنده - کارشناسی ارشد حسابداری پردیس فارابی دانشگاه تهران (فارغ التحصیل)

هدف اصلی تحقیق حاضر، تعیین توانایی اثربخشی کارشناسان رسمی دادگستری (بخش حسابداری و حسابرسی) در تعدیل برنامه های حسابرسی در مقایسه با حسابرسان در صورت وجود تقلب در چرخه درآمد است. بر این اساس و به منظور جمع آوری داده های این پژوهس از پرسشنامه استفاده شد. داده های پژوهش مربوط به سال 95 می باشد. جهت آزمون فرضیات این پژوهش، 21 حسابرس از موسسات حسابرسی واقع در تهران و 43 کارشناس رسمی دادگستری (بخش حسابداری و حسابرسی) شهرستان تهران به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. در تحقیق حاضر، به دلیل توزیع غیر نرمال داده ها، از آزمون یو من ویتنی استفاده شد. نتایج نشان می دهد که کارشناسان رسمی دادگستری نسبت به حسابرسان روش های کمتری از برنامه استاندارد حسابرسی را انتخاب کردند. همچنین این روش ها، اثربخشی کمتری نسبت به روش های انتخابی حسابرسان داشت. کارشناسان رسمی دادگستری تعداد روش های اضافی غیر استاندارد کمتری را پیشنهاد نمودند که کمتری اثربخش بود. اما از نظر کارایی بین این روش ها (روش های اضافی) تفاوتی وجود نداشت. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که کارشناسان رسمی دادگستری قادر نیستند کیفیت برنامه حسابرسی را برای چرخه درآمد در صورت وجود تقلب را افزایش دهند. و بنابراین آنان نمی توانند برای برنامه ریزی حسابرسی مورد مشورت قرار گیرند.

برنامه ریزی حسابرسی، تقلب، روش های حسابرسی، کارشناس