مروری کوتاه بر چگونگی تجزیه و تحلیل سهام عادی به هنگام سرمایه گذاری در اوراق بهاداربوسیله تجزیه و تحلیل اقتصاد / بازار ،صنعت، اطلاعات عمومی منتشر شده شرکت ها وشاخص های پراکندگی آماری

تجزیه و تحلیل سرمایه گذاری برای مدیران و سرمایه گذاران از اهمیت خاصی برخوردار است و چندین روش متفاوت برای این کار وجود دارد که میتوان به دو مدل ارزشیابی مبتنی بر حسابداری و مدل ارزشیابی اقتصادی اشاره نمود، در پی تکامل این مدل ها رویکرد های مدیریت مالی MPAC برای ارزش گذاری دارایی های سرمایه ای و مدل تلفیقی نیز بوجود آمد اما شاید بتوان مدل اولسن و تحقیقات او را یکی از کامل ترین این تحقیقات دانست که بر پایه تحلیل پارامترهای تاریخی است و باعث پیشرفت در انواع مدلهای ارزشیابی گردید.همچنین در یک روش دیگر اساس کار بر ارزشیابی دارایی های شرکت میباشد و اغلب هنگام خرید و فروش کلی یک شرکت با ارزیابی دارایی ها و بدهی ها و... صورت می گیرد، این روش بعلت پر هزینه بودن و... برای استفاده سرمایه گذاران خرد و متوسط و افراد عادی غیر ممکن می باشد. یکی از بهترین روش های ارزشیابی تلفیقی، تجزیه و تحلیل بنیادی سهام شرکت می باشد که توسط سرمایه گذار یا تحلیل گران بورس و با استفاده از اطلاعات عمومی منتشر شده شرکت مثل سود خالص SPE صورت های مالی و ضریب فزاینده یا همان نسبت E/P و .. صورت می گیرد، این روش در عین اینکه برای افراد عادی و سرمایه گذاران خرد ممکن می باشد بسیار کم هزینه نیز هست که برای هر کس با داشتن دانش متعارفی از حسابداری قابل فهم می باشد. در برسی و تجزیه و تحلیل سهام موثرترین روش، استفاده از رویکرد بالا به پایین است بدین صورت که ابتدا از تجزیه و تحلیل اقتصاد / بازارشروع کرده و سپس به تحلیل صنعت می پردازیم و در مرحله آخر به تجزیه و تحلیل شرکت و سهام آن مشغول می شویم. علت این نوع تجزیه وتحلیل مشخص کردن زمان مناسب جهت تخصیص وجوه نقد به اوراق بهادار با برسی کلی اقتصاد و بازار است همچنین با برسی بخش ها و صنعت میتوان بهترین چشم انداز سرمایه گذاری را در کوتاه مدت یا بلند مدت بسته به نوع تمایل سرمایه گذار مشخص نمود و در نهایت با ارزشیابی و مقایسه سهام هر شرکت در صنایع ، میتوان سهام های با ارزش ذاتی بیشتر از ارزش بازار را تعیین و نسبت به خرید یا نگهداری آنها اقدام نمود و از خریدن سهام هایی که ارزش ذاتی آنها کمتر از ارزش بازار است ممانعت بعمل آورد.