مقایسه ی مبانی حقوقی فقه اسلامی با حقوق بین الملل در زمینه حضانت فرزندان پس از طلاق

در دنیای پر از هیاهوی امروز حضانت یکی از مباحث مهم و اساسی است به گونه ای که صحت جسمانی و تربیت طفل با توجه به نیازمندی های حال و آینده و وضع و موقعیت والدین تامین می شود. قانون گذار نیز در نحوه ایفای نقش والدین بسیار موثر بوده است اهمیت حضانت زمانی آشکار می شود که والدین از هم جدا شدند مشهور فقها بر آنند که مادر برای حضانت فرزند پسر تا 2 سال و برای فرزند دختر تا 7 سال شایسته تر است در حقوق فرانسه نیز حضانت به عنوان ولایت ایوین مطرح است که علاوه بر سرپرستی کودک ولایت بر اموال آن را نیز در بر می گیرد ضمن اینکه قانون مدنی ایران برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین آن از هم جدا زندگی می کنند مادر را تا سن 7 سالگی ارجح میداند که پس از این سن حضانت به پدر واگذار می شود یکی از مباحث مهم درباره حضانت حفظ مصلحت کودک است به گونه ای که اگر والدین شایستگی لازم اخلاقی را دارا نباشند این حق از آنان سلب شده و به فرد شایسته ای که دادگاه تعیین می کند واگذار می شود. نگارنده این مقاله بر آن است که به طور موجز به بررسی حقوق و تکالیف والدین در قبال فرزندان از دیدگاه حقوق مدنی ایران و فرانسه بپردازدو در پایان بعضی از مفاد اعلامیه ی جهانی حقوق کودک را ارزیابی و نتایجی را ارایه نماید.

Keywords:

حضانت , حق , تکلیف , سقوط حضانت , ولایت