مدلسازی و بررسی پارامترهای موثر درفرایندتیزکردن سنگ با ابزار دیسکی به کمک شبکه عصبی و الگوریتم ژنتیک

یک روش مرسوم برای تیز کردن سنگ، استفاده از ابزار دیسکی است.کم بودن انرژی مخصوص درسینگ و زبری سطح قطعه کار سنگ زده شده مطلوب است، که داشتن این دو کمیت به صورت همزمان امکان پذیر نیست اما می توان یک حالت بهینه بین این دو را انتخاب کرد، بدین منظور با استفاده از نتایج تجربی و به کمک شبکه عصبی و الگوریتم ژنتیک، مدلهای ریاضی ارائه شده که نیروها، انرژی مخصوص درسینگ و صافی سطح قطعه تولید شده را به پارامترهای ورودی در روش درسینگ مذکور وابسته کرده و سپس بکمک این مدلسازی می توان با داشتن پارامترهای درسینگ مشخص، نیرو، انرژی مخصوص درسینگ و صافی سطح قطعه کار را پیش بینی نمود و از این مدلسازی می توان به عنوان یک راهنما برای انتخاب پارامترهای بهینه استفاده نمود.