عبدالحمید عزیزی - کارشناس ارشد مکانیک - ساخت و تولید دانشگاه صنعتی امیرکبیر-دانشکده مهن
محمد فسنقری - کارشناس ارشد مکانیک - تبدیل انرژی
عبدالرضا رحیمی - استادیار - ساخت و تولید
سیدمهدی رضاعی - دانشیار- ساخت و تولید

یک روش مرسوم برای تیز کردن سنگ، استفاده از ابزار دیسکی است.کم بودن انرژی مخصوص درسینگ و زبری سطح قطعه کار سنگ زده شده مطلوب است، که داشتن این دو کمیت به صورت همزمان امکان پذیر نیست اما می توان یک حالت بهینه بین این دو را انتخاب کرد، بدین منظور با استفاده از نتایج تجربی و به کمک شبکه عصبی و الگوریتم ژنتیک، مدلهای ریاضی ارائه شده که نیروها، انرژی مخصوص درسینگ و صافی سطح قطعه تولید شده را به پارامترهای ورودی در روش درسینگ مذکور وابسته کرده و سپس بکمک این مدلسازی می توان با داشتن پارامترهای درسینگ مشخص، نیرو، انرژی مخصوص درسینگ و صافی سطح قطعه کار را پیش بینی نمود و از این مدلسازی می توان به عنوان یک راهنما برای انتخاب پارامترهای بهینه استفاده نمود.

درسینگ – دیسک درسینگ-شبکه عصبی-الگوریتم ژنتیک