لیلی پناغی - پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
فاطمه رشیدی پور - دانشجوی دکتری، گروه روان شناسی تربیتی و تحولی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران،
فاطمه مظاهری تهرانی - دانشجوی دکتری، گروه روان شناسی تربیتی و تحولی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران،

شوربختانه تعرض خیابانی از معضلات گریبان گیر زنان در جامعه است که علاوه بر ایجاد تجربیات تلخ از حضور اجتماعی بعضا منجر به کمرنگ شدن حضور زنان در اجتماع شده و به اعتماد و امنیت اجتماعی آنان خدشه وارد می کند. تعاریف متعددی از تعرض (آزار) جنسی و خیابانی مطرح شده است. علی رغم این تعاریف، باید بر نقش تفاوت های فردی در ادراک تعرض نیز توجه ویژه مبذول داشت. در این میان برخی از پژوهش ها حاکی از آنند که زنان محدوده وسیع تری از رفتارها را به عنوان تعرض جنسی ادراک می کنند. از این رو موضوع تعرض به بانوان در ایران تا کنون به خوبی تبیین نشده است و از آنجاکه این پدیده تاسف بار عمیقا احساسات و هیجانات زنان را درگیر می کند، هدف این پژوهش واکاوی تجربه زنان شاغل از پدیده تعرض جنسی بوده که به روش پدیدارشناسی انجام گرفته است. روش پدیدارشناسی روشی است سیستماتیک و ذهنی که معنای تجارب زیسته افراد از یک مفهوم یا پدیده را توصیف می کند. گروه نمونه شامل 13 زن شاغل بامیانگین سنی 32سال می باشد. این افراد به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و معیار ورود آن ها به مطالعه شرکت داوطلبانه در پژوهش، حضور در اجتماع به عنوان فردی شاغل و داشتن تجربه تعرض از سوی مردان است. روش اصلی جمع آوری داده ها مصاحبه عمیق و بدون ساختار با سوالات باز بوده که پس از جمع آوری، اطلاعات به روش کلایزی تجزیه و تحلیل و درنهایت داده های به دست آمده از تجزیه و تحلیل مصاحبه ها پیرامون تجارب زنان شاغل شرکت کننده از تعرض های جنسی مردان در 130 کد اولیه، 18زیرمضمون و 5 مضمون جمع آوری شد. 5 مضمون اولیه به صورت احساسات تجربه شده حین تعرض کلامی یا لمسی، احساسات و رفتارهای بعد از واقعه، به دنبال علت بودن، چتر حمایتی و نیاز به آموزش و فرهنگ سازی مشاهده شد. در این نوشتار به تفصیل این مضامین اولیه و زیرمضمون ها تشریح شده اند.

تعرض جنسی، تجربه تعرض، پدیدارشناسی