رابطه بین خصوصیات شیمیایی خاک و مقدار سزیوم - 137 در خاک های حوزه پخش سیلاب طاسران - کبودرآهنگ

سزیوم – 137 یک رادیونوکلوئید مصنوعی با تشعشع بتا و گاما و نیمه عمر 30/17 سال است که به عنوان محصول جانبی آزمایشات هسته ای دهه های گذشته تولید وبه استراتوسفر رها شده است. رادیو ایزوتوپ سزیوم سپس به تروپوسفر منتقل شده و به همراه نزولات به سطح زمین رسیده است. میزان سزیوم – 137 دارای اشعه گامای قوی بوده، که به راحتی قابل ردیابی است. سزیوم سریعا در تماس با مواد آلی و ذرات ریز خاک (<2mm) جذب شده و حرکت بعدی آن توسط فرآیندهای شیمیایی و بیولوژیکی محدود است، حرکت سزیوم – 137 از محل فرونشست اولیه خود بر روی خاک تنها در حین فرآیندهای فیزیکی مثل فرسایش و شخم اتفاق می افتد. سزیوم جذب شده روی سطح کلوئیدهای رس و مواد آلی به هیچ وجه قابل تبادل نیست حتی اگر غلظت کاتیون هایی که از جذب سطحی سزیوم می کاهند را تا حد اشباع بالا ببریم. بنابراین جابجایی این عنصر در محیط انعکاس مستقیمی از فرسایش و رسوبگذاری ذرات خاک از زمان ریزش این رادیوایزوتوپ به سطح زمین تا زمان نمونه برداری می باشد.

Keywords:

سزیوم - 137 , حوزه پخش سیلاب طاسران , خصوصیات شیمیایی , رادیوایزوتوپ , رس , آهک , ماده آلی