بررسی نقش توانگری مالی و کفایت سرمایه در نظارت بیمه

حفظ بازارهای بیمه کارآمد، عادلانه، امن و باثبات برای حفاظت از منافع بیمه گذاران، وظیفه و هدف اصلی ناظران بیمه است که در این راستا کفایت سرمایه و نظام های توانگری مالی یکی از مه م ترین ارکان در نظارت بر شرکت های بیمه به شمار می رود. از آنجا که شرکت بیمه در صورتی قادر به پرداخت بدهی است که بتواند تعهداتش را بنابر تمامی قراردادها، تحت شرایط نسبتا قابل پیش بینی انجام دهد، نظام مطمین توانایی پرداخت دیون برای نظارت بر شرکت های بیمه و حمایت از بیمه گذاران، امری ضروری و حیاتی به شمار می رود. نظام توانگری مالی، نه تنها باید کفایت ذخایر فنی را به منظور پوشش تمامی هزینه ها و خسار ت های مورد انتظار و برخی هزینه ها و خسارت های غیرمنتظره درنظر بگیرد، بلکه باید کفایت سرمایه را نیز به منظور پوشش خسارات عمده غیرمنتظره ای که به وسیله ذخایر فنی پوشش داده نمی شوند، در مورد ریسک هایی که برای آنها وجود سرمایه لازم است، درنظر بگیرد؛ لذا مقام ناظر باید بیمه گران ر ا ملزم به تبعیت از نظام توانایی پرداخت دیون مقرر شده کند. این نظام، شرایط مربوط به کفایت سرمایه را شامل شده و شکل های مناسبی از سرمایه را ملزم می کند تا بیمه گر قادر به جذب زیان های عمده پیش بینی نشده گردد. در یک نظام نظارت بهینه بیمه، ناظر باید بیمه گران را ملزم به حفظ دارایی های ا سرمایه ای بیش از بدهی ها ، یعنی حد توانگری کند؛ لذا در این مقاله مواردی تحت عنوان اصول کفایت سرمایه و توانگری مالی مطرح شده و دلایل الزام اعمال آن و نحوه انجام آن توسط شرکت های بیمه مطرح می شود

Keywords:

توانگری مالی , کفایت سرمایه , نظارت بیمه , مدیریت ریسک , ذخایر فنی