راهبردهای گسترش بیمه های زندگی در ایران

شاید اگر سهم حق بیمه های صندوق های بیمه بازنشستگی همچون تامین اجتماعی، بازنشستگی کشوری و نیروی های مسلح را نیز بعنوان نوعی بیمه زندگی مستمری مادام العمر طبق طبقه بندی جدی د آیین نامه شماره 68 شورای عالی بیمه تلقی نماییم، ضریب نفوذ بیمه ای مربوط به بیمه های زندگی تا حد قابل قبولی در مقایسه با کشورهای منطقه خاورمیانهقابل توجیه باشد. اما به هیچ عنوان توجیهی برای عدم توسعه بخش بازرگانی بیمه های زندگی نسبت به بیمه های اجباری صندوق های بازنشستگی محسوب نمی شود . فلسفه فروش بیمه های زندگی در بخش بازرگانی بطور ویژه در فروش بیمه های زندگی زمانی انفرادی نهفته است. شاید بتوان یک شاخص مهم برای توسعه این رشته را میزان فروشبیمه های عمر زمانی انفرادی توسط شرکت های بیمه تلقی نمود. یعنی آنک ه شرکت های بیمه بازرگانی که میزان فروش بیمه های عمر زمانی بیشتری دارند، توان فروش و به طور کلی از مدیریت فروش قوی تری نسبت به سایر شرکت های بیمه ، برخوردار خواهند بود. در بررسی کارمزد انواع بیمه های مختلط پس اندازی و یا جامع نیز می تواندریافت، که میزان کارمزد ارتباط مستقیمی با سرمایه تعهد شده در بیمه های عمر زمانی دارد ( 30 در هزار سرمایه فوت). عدم بسترسازی برای فروش بیمه های بشرط حیات علیرغم وجود قوانین و مصوبات شورایعالی بیمه برای فروش اینگونه بیمه نامه ها دلیل دیگری نیز برای اثبات این ادعاست. در این مقاله سعی برآن است تا با توجه به راهکارهایارایه شده در کشورهای پیشرفته صنعتی که دارای ضریب نفوذ بیمه ای بالایی در زمینه فروش بیمه های زندگی هستند، روش های بومی سازی این راهکارها در ایران برای توسعه این رشته مورد بررسی قرار گرفته و راه حل های رفع موانع ساختاری و قانونی در مدیریت فروش اینگونه بیمه نامه ها پیشنهاد شود.

Keywords:

بیمه , بیمه زندگی , راهبرد گسترش بیمه