محمد صالح ترکستانی - استادیار دانشکده مدیریت ، دانشگاه علامه طباطبایی
محمد کفاش پنجه شاهی - دکتری مدیریت مالی ،دانشگاه علامه طباطبایی
هادی هادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی، دانشگاه علامه طباطبایی

نسبت توانگری مالی نسبتی است که میزان توان شرکت در قبول تعهدات و پذیرش ریسک را مشخص می نماید. میزان دارایی های شرکت از اقلام اساسی محاسبه نسبت توانگری مالی شرکت محسوب می شود. این در حالی است که جهت محاسبه نسبت توانگری مالی، دارایی های نامشهود از لیست دارایی های شرکت حذف می شوند. یکی از مهم ترین اقلام دارایی های نامشهود خصوصا در شرکت های خدماتی برند است. برند بخشی از سرمایه و ثروت یک بنگاه اقتصادی به شمار می آید و کنترل آن جزء فعالیته ای استراتژیک سازمانی محسوب می شود. از این رو، هدف این مقاله معرفی چهارچوبی قابل استناد ورسمی است که با استفاده ازآن بتوان برندشرکتها را در محاسبه توانگری مالی آنها در نظر گرفت. بدین منظور، جایگاه ارزش برند از دو منظر بازاریابی و حسابداری مورد بحث و بررسی قرارگرفته و سپس استاندارد ایزو 10668 به عنوان سازوکاری فنی برای اندازه گیری ارزش برند معرفی گرده است. این استاندارد در سال 2010 پس از سه سال بررسی در کمیته های تخصصی ایزو تصویب شده و امروزه در سراسر دنیا برای ارزش گذاری برند شرکت در حجمی وسیع مورد استفاده قرار می گیرد.نتایج بدست آمده از این تحقیق حاکی از آن است که استانداردهای بین المللی حسابداری در سراسر دنیا ، محاسبه دارایی های نامشهود را از بعد فنی، قانونی و حقوقی مجاز دانسته است. همچنین این تحقیق به این نتیجه رسید که چنانچه آیین نامه توانگری مالی به پشتوانه استانداردهای حسابداری دارایی نامشهود و ایزو 10668 بتواند ارزش برند شرکت های بیمه را در ردیف داراییهای شرکت وارد نمایدنه تنها میتواند به رشد و رونق صنعت بیمه کمک نموده بلکه در نهایت این امر می تواند سبب بوجودآمدن نوعی رقابت جهت برند سازی و توسعه برند شود. بدیهی است که جهت برند سازی وتوسعه برند توجه به کلیه ذینفع ان داخلی و خارجی ضرورت دارد. این توجه در نهایت توسعه و رونق صنعت بیمه رابه همراه خواهدداشت.

ارزش برند،بیمه،توانگری مالی، استاندارد ایزو 10668