اثر مدیریت دارایی بدهی بر توانگری مالی شرکت های بیمه و صندوق های بازنشستگی

افزایش پیچیدگی و مقادیر ریسک های موجود سبب تغییر نگرش در شرکت های بیمه و صندوق های بازنشستگی شده است. این تغییرات سبب بکارگیری توانگری مالی با هدف ایجاد بستر فعالیت مناسبتر برای این شرکت ها با توجه به ریسک های موجود شده است. توانگری مالی با اصلاح ساختار دارایی ها و بدهی های شرکت به منظور مدیریت ریسک در این شرکت ها بکار برده می شود. تکنیک های مدیریت دارایی-بدهی به نحوی است که بتوان همزمان با نگهداشت مازاد مناسبی از دارایی ها نسبت به بدهی های موجود و تعهدات آینده، بازده مناسبی کسب نمود. اندازه گیری توانگری مالی شرکت ها بر مبنای مقادیر کوتاه مدت تطابقی با سرمایه گذاری در دارایی ها نداشته و در عین مواجهه شرکت با ریسک بالا از بکارگیری یک مدل ثابت مدیریت دارایی-بدهی جلوگیری می کند. شرکت ها نیازمند سیستم مدیریت دارایی-بدهی پویایی هستند که بتواند در زمان کم نتایج مطلوب را نشان دهد. در این مقاله به استفاده از تکنیک بهینه سازی استوار در مدیریت دارایی-بدهی و تاثیر این تکنیکها در توانگری مالی پرداخته شده است. مبنای تحلیلگران و مقامات قانونگذاری برای بررسی سلامت مالی و دوام شرکت های بیمه و صندوق های بازنشستگی تطابق بین ریسک های بدهی و تعهدات و ریسک های دارایی ها و ارزیابی استواری مدل های دارایی-بدهی بکار گرفته شده است. این امر ضرورت بکارگیری سیستم های مدیریت دارایی-بدهی با ثبات و قابلیت اتکا بالا را بیش از پیش آشکار می نماید.

Keywords:

توانگری مالی , مدیریت دارایی-بدهی , بهینه سازی , بیمه