قدرت اله برزگر
مرضیه ولی پور
مهدیه عباسپور

پایداری شرکتی، به معنای مسیولیت پذیری شرکت در مقابل نتایج عملکردش بر محیط پیرامون می باشد. درحقیقت پایداری شرکتی فرایند و تلاش برای رسیدن به عملکرد پایدار در پنج بعد اقتصاد، دولت، جامعه، اخلاقو محیط زیست است. رویکردپایداری، پس از طرح موضوع توسعه پایدار و توجه به این نکته که شرکت ها نمیتوانند بدون توجه به پایداری در بلند مدت موفق شوند، به عنوان رکنی ارزشمند در ارزیابی عملکرد پایداریشرکتهای فعال پذیرفته شده در بورس مورد توجه قرار گرفته و تحقیقات علمی بسیاری در این زمینه انجامگرفته است که با وجود تعداد زیادی ازمقالات، علوم پایداری در مورد رویکردها و موضوعات مختلف به شدتپراکنده هستند. دراین مقاله ابتدا به اهمیت ارزیابی عملکرد پایداری و پس از آن به مرور تحقیقات درخصوصارزیابی عملکرد پایداری بین سال های 2007 تا 2018، با هدف دسته بندی مقالات، تحلیل و ارتباط آن ها، بررسینکات برجسته و ارایه پیشنهاد می پردازیم. در ادامه شکاف های تحقیقاتی که محققان در خصوص چارچوب هایارزیابی عملکرد پایدار مورد بررسی و مقایسه قرارداده اند تا بتوانند واحد های تجاری را به سمت اقدامات پایدارترسوق دهند،مورد بحث قرار می گیرند. درنهایت با بررسی شکاف بین حسابداری پایداری و ارزیابی پایداری مبتنیبر ادبیات و نتایج تحقیقات، جهت گیری آتی تحقیقات با رویکرد یکپارچه سازی روشهای ارزیابی تحلیلیوچارچوب های مفهومی پایداری موجود،به بحث گذاشته می شود.

ارزیابی عملکرد پایداری، چارچوب های مفهومی، روش های تحلیلی، شکاف های تحقیقاتی