ارایه یک مدل جهت ارزیابی نوآوری دانشگاه ها با رویکرد تلفیقی تحلیل عاملی اکتشافی، AHP و TOPSIS (مطالعه موردی دانشگاه های استان مازندران)

یکی از مهمترین و اساسی ترین مکانیزمهای خلق مزیت نسبی و رقابتی در محیط پویا و پر تحول امروزی، استفاده ازمدلهای بهبود و نوآوری در سازمانها است. هدف این پژوهش ارایه یک مدلی جهت تعیین عوامل موثر بر نوآوری دردانشگاه ها می باشد. برای شناسایی عوامل موثر بر ایجاد نوآوری در دانشگاه از یک پرسشنامه محقق ساخته شامل 53 مولفهاستفاده گردیده است و با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی دادههای پرسشنامه، مولفه های تاثیرگذار بر نوآوری دردانشگاه ها شناسایی شده اند که این مولفه ها در قالب 8 عامل شامل سبک مدیریت و فرهنگ سازمانی، مدیریت دانش وفناوری اطلاعات، آموزش و بهسازی نیروی انسانی، ساختار سازمانی، استراتژی سازمانی و برنامه ریزی در امور دانشگاهی،امور پژوهشی، امور دانشجویی و سرمایه گذاری در نوآوری طبقه بندی شدند. همچنین جهت اولویت بندی این عوامل از روشAHP استفاده شده است که سبک مدیریت و فرهنگ سازمانی دارای بیشترین اهمیت و امور دانشجویی دارای کمترین اهمیت در ایجاد نوآوری در دانشگاه ها شناخته شدند و در نهایت عملکرد نوآوری 6 دانشگاه با روش TOPSIS موردمقایسه قرار گرفتند.

Keywords:

مدلهای بهبود و نوآوری , تحلیل عاملی اکتشافی , روش AHP , روش TOPSIS