تحلیل نقش مدیریت خوب شهری در توسعه پایدار شهر، مطالعه موردی منطقه 21 شهر تهران

ساختار مدیریت شهری در ایران به منظور گذر از نظام متمرکز و حرکت به سمت نظام غیرمتمرکز و بیرون رفتن از چالش های رخ داده،لاجرم باید ایجاد تحول در نظام برنامهریزی و مدیریت، توسعه پایدار شهری را به عنوان یک راه حل اساسی پذیرا باشد. منظور از دستیابیبه یک وضعیت پایدار واقعی در شهرها، تدوین سیاست هایی جهت حصول به شهرهای پایدار ضروری می نماید. امروزه شهرها به عنوان مصرف کننده و توزیع کننده اصلی کالاها و خدمات، کانون توجه بحث پایداری شدهاند. بنابراین به یک مدیریت بهینه، جهت کاهش مشکلاتفرهنگی، اجتماعی، خدماتی، ایجاد آرامش و آسایش، ایجاد عدالت به نحو موثر و تقویت روحیه مشارکت شهروندان نیازمندند. به همینمنظور مقوله ای مهم تحت عنوان توسعه پایدار شهر مورد توجه قرار گرفته است. بطوریکه در دهه های اخیر یکی از ارکان اساسی توسعهپایدار، دستیابی به توسعه پایدار شهری است. هدف پزوهش حاضر تحلیل رابطه مدیریت خوب شهری و توسعه پایدار شهری می باشد کهاز نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش 650 نفر کارکنان شهرداری منطقه 21 بوده که بااستفاده از جدول مورگان تعداد 242 نفر به صورت تصادفی ساده بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور انجام این پژوهش شاخصهای مدیریت خوب شهری و توسعه پایدار شهری توسط پرسشنامه از جامعه آماری به پرسش گذاشته شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و Amos انجام گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد؛ شاخص های مشارکت، قانون مداری، عدالت و پاسخگویی از لحاظ میزان تاثیرگذاری حکمروایی خوب شهری برتوسعه پایدار شهر از اولویت بیشتری نسبت به شاخص های شفاف سازی، مسیولیت پذیری، توافق جمعی و کارایی و اثربخشی برخوردارند. همچنین مدیریت خوب شهری در دستیابی به توسعه پایدار منطقه 21 شهر تهران دارای تاثیر مثبت و معناداری می باشد.

Keywords:

مدیریت خوب شهری , توسعه پایدار شهری