زینب بورچی - دانشیار گروه مدیریت و حسابداری، دانشگاه اسلامشهر، تهران، ایران
علی اسماعیل زاده مقری - دانشیار گروه مدیریت و حسابداری، دانشگاه اسلامشهر، تهران، ایران
سودابه مرشدیان رفیعی - استادیار گروه مدیریت و حسابداری، دانشگاه اسلامشهر، تهران، ایران

هزینه یابی عبارت است از طبقه بندی و تخصیص صحیح هزینه ها به منظور تعیین بهای تمام شده محصولات وخدمات واحد تجاری و تنظیم و ارایه اطلاعات مربوط و سودمند به طوریکه بتواند در تصمیم گیری و کنترل عملیات بهمدیران و صاحبان واحد کمک نماید. همچنین در هزینه یابی سنتی میتوان به این موضوع اشاره کرد: فقط هزینه هایتاریخی واقعی شامل مواد مستقیم، دستمزد مستقیم و سربار کارخانه، با توجه به عملیاتی که شرکت در مراحل تولید واقعیمتحمل می شود و با استفاده از تکنیک های مختلف حسابداری صنعتی از قبیل هزینه یابی سفارش کار یا مرحله ای بهمحصولات (موضوع بها) تخصیص می یابد. به عبارت یدیگر در این سیستم فقط هزینه های تاریخی به حساب موجودی هامنظور می گردد. هزینه های تاریخی نیز به هزینه هایی اطلاق می شود که درگذشته وقوع یابند و در حساب ها ثبت شده اند.کاربرد واژه واقعی در بعضی مواقع ممکن است این موضوع را به ذهن متبادر نماید که قیمت تمام شده محاسبه شده تحت این سیستم شامل هزینه های حقیقی (صحیح) تولید یک محصول خاص است حال آنکه تعیین بهای تمام شده یک محصولیا خدمات مستلزم تخصیص های مختلف هزینه ها (نظیر تخصیص هزینه های ثابت و هزینه های غیرمستقیم سربار) بهمحصولات است که با توجه به مبانی و روش های مختلف تخصیص، قیمت های تمام شده متفاوتی حاصل می شود امادرهرصورت و در هر سیستمی فرآیند محاسبه بهای تمام شده یک محصول یا خدمت تلاشی جهت تخمین بهای تمام شدهحقیقی می باشد. یکی دیگر از مشکلات اساسی کاربرد این روش معوق بودن هزینه های سربار است. در این مقاله به مطالعههزینه یابی سنتی در پارادایم حسابداری اشاره و سپس به بیان مقدمه، مسیله اصلی تحقیق و مفاهیم هزینه یابی سنتیبه طور مفصل پرداخته می شود. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ ماهیت و روش کیفی می باشد.

هزینه یابی برمبنای فعالیت، سیستم حسابداری بهای تمام شده، هزینه یابی سنتی، سیستم اطلاعات حسابداری