ارایه مدل گردش شغلی کارکنان چندمهارته با هدف حداقل کردن واریانس بارکاری کارکنان

در این تحقیق به ارایه مدل ریاضی برای تخصیص افراد به مشاغل مختلف و جابجایی کارکنان بین مشاغل همخانواده پرداخته شده است. این امر در افق زمانی برنامه ریزی شده منجر به کاهش بار کاری ناشی از فعالیت های تکراری وخطرات ارگونومیکی و نهایتا افزایش بهره وری سازمان می شود. مدل پیشنهادی طوری در نظر گرفته شده است کهدستگاه ها به صورت نیمه اتوماتیک بوده و امکان تخصیص چند فعالیت به یک نفر وجود دارد. با توجه به مدلسازی انجامشده و بررسی موردی محدودیت ها نشان داده می شود که پیچیدگی این مساله از نوع NP_Hard است و نتیجه روش های دقیق برای حل مساله در زمان معقول امکان پذیر نیست که برای بررسی مدل پیشنهادی از الگوریتم شبیه سازی تبریداستفاده شده است و مقایسه نتایج حاصل از الگوریتم شبیه سازی تبرید با نتایج حاصل از روش های دقیق بهینه سازی،عملکرد بهتر الگوریتم شبیه سازی تبرید را از لحاظ کیفیت جواب و زمان نشان می دهد.

Keywords:

گردش شغلی , مدلسازی ریاضی , آسیبهای جسمانی , الگوریتم شبیه سازی تبرید