نقش میانجی مدیریت استعداد در تاثیر فعالیت مدیریت منابع انسانی بر عملکرد سازمانی همراه با و نقش تعدیلگری استراتژی های مدیریت منابع انسانی

امروزه شرکت ها برای بهبود عملکرد سازمانی، باید به توانمندی های درونی خود توجه داشته باشند. این امر بویژه درسازمان های خدماتی مهم در کشور همچون سازمان تامین اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. مطابق با مطالعاتاخیر مدیریت منابع انسانی از جمله عواملی است که می تواند سازمان ها را با نگاه به درون، به سمت یک عملکرد مطلوبتر راهنمایی سازد. با این حال نقش متغیرهای واسطه ای و تعدیلگری که در این زمینه می توانند حایز اهمیت باشند، کمترمورد بررسی قرار گرفته است. بر همین اساس در مطالعه حاضر تاثیر فعالیت مدیریت منابع انسانی بر عملکرد سازمانی باتاکید بر نقش میانجی فعالیت مدیریت استعداد و تعدیلگری استراتژی های مدیریت منابع انسانی مورد بررسی قرار گرفتهاست. این مطالعه از نوع کاربردی و از نظر روش تحقیق از نوع مطالعات توصیفی – همبستگی می باشد که در آن به طورموردی در سازمان تامین اجتماعی موضوع مورد نظر بررسی گردید. با بهره گیری از فرمول کوکران نسبت به انتخاب 239کارمند از این سازمان (از تعداد 632 نیروی انسانی) اقدام گردید. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه استاندارد گردآوریشد. نتایج بدست آمده از روش مدل سازی (مبتنی بر حداقل مربعات جزیی) نشان می دهد که فعالیت های مدیریتاستعداد، تحقق قرارداد روانی و تعهد به توسعه می توانند نقش واسطه ای در روابط میان فعالیت های مدیریت منابع انسانیبا عملکرد سازمانی داشته باشند (P<0.05) از سویی دیگر یافته ها موید آن است که هماهنگی استراتژی های مدیریت منابع انسانی دو مسیر اصلی یعنی (تاثیر فعالیت های مدیریت منابع انسانی بر مدیریت استعداد) و (مدیریت استعداد بر عملکرد سازمانی) را تعدیل می نماید.

Keywords:

مدیریت استعداد , مدیریت منابع انسانی , عملکرد سازمانی , تحقق قرارداد روانی