بررسی نقش میانجی گری رفتار اخلاقی در رابطه ابعاد عدالت سازمانی و رضایت شغلی (مورد مطالعه: دانشگاه پیام نور بوشهر)

درک عدالت باعث می شود گرایش افراد به رفتارهای اخلاقی تر مطابق با انتظارات افزایش یابد و رفتار اخلاقی پیامدهاییبرای سازمان از جمله بهبود رضایت شغلی دارد. هدف این مقاله بررسی میزان نقش میانجی گری رفتار اخلاقی بر رابطهابعاد عدالت سازمانی و رضایت شغلی می باشد. مطالعه حاضر توصیفی و به شیوه پیمایشی می باشد که در بین 70 نفر ازاعضای هییت علمی مراکز و واحدهای دانشگاه پیام نور استان بوشهر به روش سرشماری انجام شد. عدالت سازمانی بااستفاده از پرسشنامه نیهوف و مورمن، رفتار اخلاقی با استفاده از شاخص های کردی و سلواراجان (2004) و آکاه (1996)و برای سنجش رضایت شغلی از مقیاس اسپکتور (1985) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش معادلات ساختاری(روش حداقل مربعات جزیی) با کمک نرم افزار spss22 و pls2 انجام شد. نتایج بدست امده از معادلات ساختاری نشاندهنده تایید رابطه بین عدالت توزیعی، مراوده ای و رویه ای با رفتار اخلاقی بود (p> 0/05). اثر عدالت توزیعی و رویه ای بررضایت شغلی نیز معنادار بود. همچنین اثر رفتار اخلاقی بر رضایت شغلی معنادار برابر 0/48 برآورد شد (p> 0/05). درنتیجه کارکردهای عدالت سازمانی در دانشگاه پیام نور تاثیر مثبتی از طریق رفتار اخلاقی بر رضایت شغلی دارا بودند.

Keywords:

عدالت سازمانی , رفتار اخلاقی , اخلاق , رضایت شغلی