اثربخشی معنادرمانی بر معنای زندگی دختران بی سرپرست و بدسرپرست مستقر در مراکز شبه خانواده شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی معنادرمانی بر معنای زندگی دختران بی سرپرست و بدسرپرست مستقر در مراکز شبه خانواده بود. روش پژوهش حاضر آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیهی نوجوانان مستقر در مراکز شبه خانواده های شهر اصفهان در سال 1395 بوده است،30 نوجوان دختر از میان جامعه ی آماری بصورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و سپس به همین شیوه در دو گروه آزمایش و کنترل(هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش در 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان گروهی مبتنی بر معنا قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس معنای زندگی(وانگ، (2012 بود. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد. یافته های حاصل حاکی از آن بود که مداخله معنادرمانی در سازه معنای زندگی منجر به افزایش معنادار عملکرد در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در مرحله پس آزمون گردیده است. این روش درمان 53 درصد واریانس تغییرات را تبیین مینمایدP> 0/05 بر این اساس می توان نتیجه گرفت که بهره گیری از راهبردهای معنایی نواجوانان آسیب دیده منجر به کشف معنای زندگی و افزایش سطح سلامتی در نوجوانان می گردد.

Keywords:

درمان مبتنی بر معنای زندگی , معنای زندگی , راهبردهای مقابله , دختران بیسرپرست و بدسرپرست , مراکز شبه خانواده