روشهای پیشگیری از اعتیاد در محیط های آموزشی

سلامت و شادابی نوجوانان و جوانان یک جامعه یکی از شروط لازم جهت دستیابی به توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است و بلعکس فساد و اعتیاد نوجوانان به موادمخدر زمینه اضمحلال و تباهی جامعه را فراهم می سازد که در اینصورت اهداف رشد و توسعه در عرصه های مختلف جامعه مختل می شود. بنابراین ضرورت به مقوله اعتیاد نوجوانان و جوانان به مواد مخدر و گسترش و شیوع آن در جامعه به عنوان مساله و آسیب اجتماعی مشهود است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودباوری در دانش آموزان و نقش راهنمایی و مشاوره و فرهنگ سازی و مهارت آموزی در پیشگیری از اعتیاد و همچنین تاثیر فعالیتهای تربیتی (ورزش) در پیشگیری از اعتیاد در مدارس مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن بود که در یک دانش آموز خودباور، هویت به معنای واقعی شکل گرفته و بسیاری از استعدادها به منصه ظهور رسیده است. لذا کمتر در دام انحرافات اجتماعی از جمله اعتیاد، گرفتار می گردد. جوانان برای اینکه بتوانند وارد کارگاه حیات اجتماعی شوند و درگردانندگی چرخ جامعه موفق باشند ضروری است اطلاعات و مهارتهای لازم را در این زمینه بدست آورند. آنان را باید ورزیدگی داد تا بتوانند در زندگی اجتماعی موفق باشند. خانه، مدرسه و جامعه سه ضلع اصلی فرآیند آموزش و یادگیری را تشکیل می دهند. هماهنگی خانه، مدرسه و جامعه پیشگیری از اعتیاد را در دانش آموزان بهبود می بخشد. ورزش موجب طراوت روح و سلامت جسمی دانش آموزان می شود، مهارتهای جسمی آنان را افزایش داده و با پرکردن بخشی از اوقات فراغت، تمرکز فکری و جسمی آنها را از سایر امور، بخصوص انحرافی مانند اعتیاد دور می کند. و در نهایت دانش آموزان در مرحله ای از رشد شناختی و عاطفی قرار دارند که احساسات بر ادراک آنها غلبه دارد، ماجراجو، اهل ریسک و کنجکاو هستند. پس تا آنجا که ممکن است بایدعملا0 و بطور تجربی و ملموس، دانش آموزان را با عوارض اعتیاد آشنا کرد و آنان را راهنمایی و مشاوره نمود تا در دام اعتیاد اسیر نشوند.

Keywords:

پیشگیری , اعتیاد , محیط های آموزشی